માર્ગ ભુલેલાંને માટે આંગળી ચિંધનાર છું,
હામ જે હારી ગયા છે એમનો આધાર છું;
સાવ નાની વાતમાંથી થઇ જતી તકરાર છું,
ને પછી ખુલ્લા હૃદયથી ભૂલનો સ્વીકાર છું;
આમ તો હંમેશ રાખું ધ્યાન હું તારું છતાં,
કોણ જાણે કેમ ખુદ પ્રત્યે હું બેદરકાર છું;
રોજ હું આવીશ તારા ઉંબરા સુધી સનમ!
હું જ સૂરજનું કિરણ, હું રાતનો અંધાર છું;
ખાતરી ના થાય તો જાતે હૃદયને પૂછજે,
એક મીઠું દર્દ છું હું, દર્દનો ઉપચાર છું;
તું ભલે ને વેદનાનો રોજ સરવાળો કરે,
હું જ સઘળી પીડનો નિશેષ ભાગાકાર છું;
જિંદગી તારી ભલે ને વારતા જેવી રહી,
આખરે તો હું જ એ આખી કથાનો સાર છું;
"પાર્થ" એ પરવાહ કોને - શું થશે? ક્યારે થશે?
ખુદ સૌ ઘટનાઓનો આગોતરો અણસાર છું.
: હિમલ પંડ્યા "પાર્થ"
No comments:
Post a Comment